«Нічога сабе! не ведаю Ich weiss nicht!»
НЕПРАВІЛЬНА. Гэта быў Дэйл Ўінтан.
«Дэйл быў добрым сябрам. Было цяжка дамагчыся радыёпраграмы, і я ніколі не скардзіўся, але як дыджэй Дэйл быў адным з такіх людзей, а таксама [fellow DJ] Грэг Эдвардс, які заступіўся за нас і маіх братоў і вельмі дапамог. Дэйл у жарт папрасіў бы мяне зрабіць яго поп-зоркай. Ён быў несур’ёзны, але, відавочна, сам па сабе стаў вялікай зоркай».
Вашага папярэдняга каталога ўсё яшчэ няма на Spotify або ў сэрвісах струменевай перадачы. Ці турбуецеся вы, што людзям будзе цяжэй даведацца пра вашу музыку?
«Ну, гэта праўда, і, вядома, мы плануем гэта зрабіць, але гэта не так проста, як хацелася б думаць. Я чакаў 40 гадоў, пакуль з’явіцца тэхналогія, дзе мне не трэба хадзіць, каб прасіць радыёстанцыі, каб прайгралі маю музыку, і дзе мае прыхільнікі змогуць атрымаць доступ да ўсяго, што я зрабіў, але потым вы даведаецеся што Spotify і Apple захапілі музычны бізнес вельмі агрэсіўным чынам і прадаюць вашу музыку танней, чым я лічу, што яна вартая як стваральнік.
«У нас былі перамовы, і я сказаў: «Не, я не думаю, што гэта правільна». Можа падацца, што я жорсткі – але гэта прынцыповае пытанне. Але, на жаль, я сур’ёзна гляджу на тое, каб далучыцца да гэтай падножкі, таму што менавіта там знаходзяцца нашы прыхільнікі».
Прысуд: 2/10
«О, чалавек! Вы не ўяўляеце! Мае клеткі мозгу яшчэ не пачалі разагравацца! [Laughs]»
– Эдзі Грант будзе ўведзены на Музычную алею славы ў Камдэне, Лондан, 7 верасня, дзе ў яго гонар будзе выкладзены брук. Ён таксама святкуе 40 гадоў з моманту выхаду свайго альбома «Killer on The Rampage», які даў нам хіты «Electric Avenue» і «I Don’t Wanna Dance».