Жорсткія дыскі музычнай індустрыі 1990-х паміраюць, папярэджваюць архівісты

Жорсткія дыскі, якія выкарыстоўваліся ў музычнай індустрыі ў 1990-х гадах, знаходзяцца пад пагрозай таго, што яны застануцца нечытэльнымі, папярэджваюць архівісты.

У дакладзе а Змяшаць апублікавана ў мінулым месяцы (19 жніўня), падзяліўся Правадная Учора (13 верасня) спецыялісты па архіваванні Iron Mountain Media і Archive Services падзяліліся сваімі вынікамі абследавання сваіх сховішчаў, якія ўтрымліваюць жорсткія дыскі, якія належаць кліентам музычнай індустрыі, сярод іншых.

Апытанне паказала, што «каля адной пятай» яго інвентара нечытэльныя. “Гэта азначае, што ёсць гістарычныя сесіі з пачатку да сярэдзіны 90-х, якія паміраюць”, – сцвярджае Роберт Кошэла з Iron Mountain Media Змяшаць.

«У нашай сферы працы, калі мы выяўляем неад’емную праблему з фарматам, мае сэнс паведаміць пра гэта ўсім», — працягвае Кашэла, які раней працаваў на гуказапісвальным лэйбле Universal Music Group. «Гэта можа здацца продажам, але гэта не так; гэта заклік да дзеяння».

Да 1990-х гадоў большасць студыйных запісаў і майстараў захоўвалася на магнітнай стужцы, якая перадавалася на захоўванне, калісьці выкарыстоўвалася для друку масавых копій альбомаў на вінілавых, кампакт-дысках і касетах, а таксама ў іншых фарматах. Магнітная стужка патрабуе аптымальных умоў захоўвання, каб падоўжыць тэрмін яе службы – у адваротным выпадку, хутчэй за ўсё, адбудзецца пагаршэнне стужкі, што зробіць яе часткова пашкоджанай або немагчымай для выкарыстання ў будучыні.

Рэдкія аналагавыя стужкі правяраюцца на курыраванне для Smithsonian Folkways. КРЭДЫТ: Майкл С. Уільямсан/The Washington Post праз Getty Images

З сярэдзіны 1990-х музычныя лэйблы пачалі звяртацца да сховішчаў на цвёрдых дысках для захоўвання альбо лічбавай музыкі, створанай з дапамогай лічбавых аўдыёрабочых станцый (DAW), альбо перадачы на ​​лічбавыя стужкі мінулых каталогаў – з перакананнем, што такое сховішча больш устойлівае да старэння, чым магнітная стужка. Iron Mountain Media папярэджвае, што гэта не так, і што яны знайшлі жорсткія дыскі таго перыяду, успрымальныя да мноства праблем.

«Гэта так сумна бачыць, як у студыю прыходзіць праект, жорсткі дыск у зусім новым футляры з абгорткай і біркамі, дзе яны яго купілі, — кажа Кошэла. «Побач стаіць чахол з прывадам бяспекі. Усё ў парадку. І абодва — цэгла».

Страта студыйных майстроў стала праблемай з 2019 года, калі высветлілася, што яшчэ больш за 700 артыстаў страцілі сваіх майстроў у выніку пажару на складзе Universal Studios у Галівудзе ў 2008 годзе.

У спіс артыстаў увайшла і Бек, з якой падзяліліся Tuzin што цэлы альбом запісаных ім кавераў Хэнка Ўільямса загінуў у агні сярод іншых рэдкіх майстроў. «Гэта было тое, што я зрабіў, магчыма, за год да таго, як я зрабіў «Sea Change». Гэта, напэўна, страчана. Напэўна, шмат іншых», — сказаў ён Tuzin. «У мяне ёсць магнітафонныя касеты з такімі рэчамі, але, што тычыцца майстроў, іх, напэўна, ужо няма».